Con este poema de Rosalía de Castro, queremos sumarnos ás manifestacións de rexeitamento contra a violencia machista que deixa, día sí e día tamén, a crónica de asasinatos con nomes de muller.
.jpg)
QUE PRACIAMENTE BRILAN!
¡Qué pracidamente brilan
o río, a fonte i o sol!
Cánto brilan..., mais non brilan
para min, non.
¡Cál medran herbas e arbustos,
cál brota na árbor a frol!
Mais non medran nin frorecen
para min, non.
¡Cál cantan os paxariños
enamoradas canciós!
Mais anque cantan, non cantan
para min, non.
¡Cál a Natureza hermosa
sorrí a maio que a mimóu!
Mais para min non sorrí,
para min, non.
Si..., para todos un pouco
de aire, de luz, de calor...
Mais si para todos hai,
para min, non.
¡E ben...!, xa que aquí n'atopo
aire, luz, terra nin sol,
¿para min n'habrá unha tomba?
Para min, non.
(Rosalía de Castro)
.png)
