Deixámosvos unha fotos do momento e de seguido as impresións dalgún nenos e nenas despois de escoitar as súas vivencias.
A min o que máis me impresionou foi que só comeran unha vez ao día e que algúns nenos tiveran que traballar á vez que estudiaban. Eles só recibían auga unha vez por mes.
Foi unha charla moi intersante.
Naia González García.
Ayer vino un niño saharaui que se llamaba Larussi que tenía 15 años. Nos contó que allí había unha guerra y para entenderlo mejor nos puso un vídeo, nos habló de que algunos niños venían a Galicia para que algunas familias los acogieran durante 9 meses.
Su comida favorita es el cuscús, que son como granitos de arroz, pero redondos y al cuscús se le echa carne, pero sólo cuando la hay.
Allí se celebra una fiesta en la que cada familia mata una cabra. También nos dijo que son muy hospitalarios y todos comparten sus juguetes.
Me ha gustado mucho que viniera, porque así ya sé más del Sáhara Occidental.
Lois Filgueira Pérez.
Anteayer vino un niño saharaui a decirnos como se vivía en el Sahara. Nos contó que para ir al colegio tenían que ir andando y tardaban una hora o media hora y que iban descalzos a cualquier sitio.
Su comida favorita era el cuscús. Vivían en un campamento de refugiados todas las familias juntas.
Judith Fernández Blanco.
O luns pola mañá veu un saharaui que nos contou cousas do Sahara. Alí só comen unha vez ao día e están no cole pouquiño tempo. Non poden ducharse porque teñen que aforrar auga para cociñar.
Marta Fernández Dios.